instrûttoria
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. f. T. leg. e di sempl. uso. L'istruzione del giudice instruttore intorno a qualche processo unitamente agli atti e scritture dipendenti.
Neighbouring lemmas: instrûmentâ; instrûmentaziōn; instrûmentôu; instrûttivo; instrûttô; instrûttoria; insubordinaziōn; insubordinôu; insûgâ; insûltâ; insûlto.