insubordinôu
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- add. Insubordinato. Voce dell'uso: Che non rispetta nè sta soggetto alla autorità di chi è a lui superiore.
Neighbouring lemmas: instrûmentôu; instrûttivo; instrûttô; instrûttoria; insubordinaziōn; insubordinôu; insûgâ; insûltâ; insûlto; insûperbîse; insûppâ.