instrûmentaziōn
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. f. Strumentazione. T. mus. e dell'uso. Tutte le parti scritte degli strumenti, in una qualche composizione musicale che servono d'accompagnamento e d'ornamento al canto.
Neighbouring lemmas: intrepōnâ; instûccâ; instruî; instruïo; instrûmentâ; instrûmentaziōn; instrûmentôu; instrûttivo; instrûttô; instrûttoria; insubordinaziōn.