costûmâ
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- v. n. Costumare: Avere in o per costume, Usare, Esser consueto a fare.
- Costûmâse n. p. Costumarsi, Usarsi, Solere, Essere solito o consueto a farsi.
Voci vicine: costrûto; costrûttô; costrûttûa; costrûziōn; costûa; costûmâ; costûmme; cōtellâ; cōtellaja; cōtellassi; cōtellassin.