cascamorto
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. m. Cascamorto. Voce che si usa per lo più accompagnata col v. Fare, e dicesi di Chi fa lo spasimato, l'innamorato d'alcuna donna.
Neighbouring lemmas: casanetta; casann-a; cäsascotte; casassa; cäsatûa; cascamorto; cascata; cascê; cascetta; cascettin; cascettinn-a.