brûnî

Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)

• v. a. Brunire: Dare il lustro al metallo, per lo più con brunitojo.

Neighbouring lemmas: brûgo; brûmma; brûmmezzo; brûn; brûnella; brûnî; brûnïa; brûniôu; brûnitô; brûnitûa; brûscelle.