discùbbiu

Vivagna: Diçionäio de Sorli e do noveise «Stefano Ferrarazzo» (2002)

• agg. solo, spaiato, var. descùbbiu; 2 persona con viso particolare, quasi losco espress. nà fàcia discùbbia

Voxe vexiñe: dipéinše; dišàstru; discalsò; discambiòse; disciàiša; discùbbiu; discubiò; discurì; discùrsu; discustò; discüte.