boccià
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giuseppe Olivieri» (1851)
- Sost. Trucciamento, il trucciare, che vale levar colla sua la palla dell'avversario dal luogo dov'era.
Neighbouring lemmas: blusà; boa; boà; boaeu; boccia; boccià; bocciâ; bôdissun; boen; boenettu; boenha; boinha.