mōntâ
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. f. Montata, Salita, Erta, Ascesa: Luogo per lo quale si va all'insù.
- — drita; Salita o Montata acclive, scoscesa, ripida.
Neighbouring lemmas: mōneghinn-a; mōnèlla; mōnestê; mōnferrâ; mōnferrinn-a; mōntâ; montâ; montagnâ; montagnin (frenguello); montanti; montatûa.