manco
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- avv. Meno, Manco, ma usasi da noi sempre colla negativa avanti: Nō e posso dâ de manco ûn çenteximo; Non le posso dare di manco uncentesimo. Nō gh'é manco ûn præve da dî messa; Non c'è manco un prete da dir la messa.
- A-o manco avv. Almeno, Almanco, Per lo meno.
Neighbouring lemmas: manchetto; mancin; mançinâ; mancinaddo; mancinn-a; manco; mancomâ; manda; mandâ; mandarin; mandamento.