a picco
Vivagna: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- avv. A picco. T. mar. La direzione perpendicolare d'una cosa; così si dice L'àncora è a picco, quando pende perpendicolarmente.
- Andâ a picco; Andar a picco o a fondo, Sommergersi. Dicesi d'una Nave quando si affonda.
- Virâ a picco; Virar a picco. T. mar. Virar di bordo sull'àncora ridotta già a picco.
Voxe vexiñe: a pettōn; a peûxi (porta); ä pezo; a piaxeì; a picchetto (zûgâ); a picco; a pigna; a pissacû (zûgâ); a pittin a pittin; a pixōn; a pochi per votta.