a fin
Vivagna: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- m. avv. A fine, Affine, Con fine, Con animo, Con intenzione.
- — de ben; A fin di bene, Per bene, A buon fine, Ad onesta fine, Con onesta intenzione.
- Vegnî a fin; Aver fine, Finire, Mancare, Cessare, Consumarsi: Tûtto ven a fin; Ogni cosa ha fine.
Voxe vexiñe: affûmmâ; affuôu; affuso; affûsto; a fî; a fin; ä fin; a fiōrammi; a fōndo; a forsa; ä françeize.