féin

Fonte: Diçionäio de Sorli e do noveise «Stefano Ferrarazzo» (2002)

• agg. fine, sottile; 2 s.f. fine, termine, momento finale; 3 avv. fino féin chi fin qui, féin–a lò fin là, féin–an còvu fino in fondo, féin d’àvva fin da ora

Voci vicine: féde; fégatu; feigón; féima; feimò; féin; féinta; féintu; feitò; feitón; feivò.