cunsèrte

Fonte: Diçionäio de Sorli e do noveise «Stefano Ferrarazzo» (2002)

• agg. f. pl. conserte (le braccia)

Voci vicine: cunligò; cuniéin; cunìu; cunsàinsu; cunsentì; cunsèrte; cunsèrva; cunservò; cunsiglié; cunsìgliu; cunšónše.