strusciâ
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giuseppe Olivieri» (1851)
- Schiantare, rompere con violenza, fendere, ed è proprio degli alberi. Scassinare, sconquassare.
Voci vicine: struffuggiun; strumbu; strumìa; strünelli; strünellu; strusciâ; strusciòu; strûsciu; strüssu; strütu; stuccâ.