ûrtâ

Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)

• v. n. Urtare: Contraddire, Venir in controversia, Opporsi: Nō vêuggio ûrtâ cōn nisciûn; Non voglio urtare con alcuno.

Voci vicine: urbanitæ; urgensa; ûrlâ; ûrlo; ûrna; ûrtâ; ûrtimâ; ûrtimamente; ûrtimo; ûsâ; ûsansa.