stranûâ
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- v. n. Stranutare, Starnutare, Starnutire: Mandar fuori lo starnuto.
Voci vicine: strangōachen; strangōatûa; strangōggioin; strangōggiōn (mangiâ de); strannio; stranûâ; stranûo; straordinäio; strapagâ; straparlâ; strapassâ.