smentïa
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. f. Mentita: Accusa o Rimprovero d'aver mentito.
- Dâ ûnn-a smentïa a ûn; Dar una mentita ad alcuno, Accusarlo di menzogna.
- Riçeive ûnn-a smentïa; Toccar una mentita: Esser accusato di menzogna.
Voci vicine: smantellâ; smargiasso; smarrïo; smascherâ; smaxïo; smentïa; smeriglio; smêuggia; smêuve; smezzâ; sminzo.