insubordinaziōn
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. f. Insubordinazione. Voce dell'uso: La qualità di chi è insubordinato; Mancanza di subordinazione.
Voci vicine: instrûmentaziōn; instrûmentôu; instrûttivo; instrûttô; instrûttoria; insubordinaziōn; insubordinôu; insûgâ; insûltâ; insûlto; insûperbîse.