derrëa
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- add. femm. Ultima: Mi sōn a derrëa; Io sono l'ultima.
Voci vicine: derogâ; derollâ; de rōnsa (andâ); de ròtolo (andâ); derrê; derrëa; derrûâ; derrûo; de sà; desabigliê (in); desabitôu.