mōnte
Source: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- s. m. Monte, Poggio, Colle.
- — de pietæ; Monte di pietà: Pubblico presto, dove, mediante un pegno, si prestano danari.
- Andâ a monte, Mandâ a monte ûnn-a cosa V. A mōnte alla sua sede alfabet.
Neighbouring lemmas: montâ; montagnâ; montagnin (frenguello); montanti; montatûa; mōnte; mōntechinn-a; mōntettin; mōntetto; mōntōn; montôu.