sèccu
Fonte: Diçionäio de Sorli e do noveise «Stefano Ferrarazzo» (2002)
- agg. secco; 2 stato di siccità; espress. sèccu cmè ‘n ràtu stanco sfinito; l’è restó sèccu è morto sul colpo; in cùlpu sèccu un colpo forte
Voci vicine: sebrèttu; sebrò; šèbu; sècca; šècca; sèccu; secóndu; séga; segnò; sèggnu; seguì.