cuntentò

Fonte: Diçionäio de Sorli e do noveise «Stefano Ferrarazzo» (2002)

• verbo accontentare, soddisfare; rifl. cuntentòse accontentarsi, p.p. cuntentó

Voci vicine: cunsuèla; cunsümò; cuntadéin; cuntàintu; cuntentèssa; cuntentò; cuntèssa; cuntinuò; cüntò; cuntör; cuntraóttu.