destûrbâ
Fonte: Diçionäio zeneise-italian «Giovanni Casaccia» 2ª ed. (1876)
- v. a. Sturbare, Disturbare, Turbare: Apportar disturbo, Interrompere le azioni, i disegni altrui, Metter inciampi, Impacciare, Impedire, Sconcertare.
- Disturbare, per Incomodare, Disagiare, Recar incomodo o disagio.
- Destûrbâse n. p. Disturbarsi, Incomodarsi, ecc.
Voci vicine: de strangōggiōn; de strannio; destrascio; destrigâ; destrûe; destûrbâ; destûrbatô; destûrbo; desûmme; desûnî; desûniōn.